در حالت آدرس دهی بین دو شیت سلول های مرجع (رفرنسها) و سلولی که میخواهیم درون آن فرمول وارد کنیم، در دو شیت مجزا می‌باشند و میخواهیم از شیت فعلی محاسباتی را بر مبنای سلولهای شیت دیگر انجام دهیم.

در این حالت، بر خلاف حالت آدرس دهی در یک شیت، نیاز است ابتدا نام شیت مرجع و به دنبال آن آدرس محدوده مد نظر در شیت مرجع آورده شود.

مثال آدرس دهی بین دو شیت

اگر یک کارپوشه شامل پنج کاربرگ باشد که ازاین‌بین چهار کاربرگ  با اسم‌های فصل‌های سال به‌صورت Bahar، Tabestan، Paeez و Zemestan باشد و در کاربرگ پنجم بخواهیم جمع سلول A1 در این کاربرگ ها را محاسبه نماییم، باید از مدل آدرس‌دهی بین کاربرگ ها استفاده نمود.

در این روش ابتدا اسم شیت قرار می‌گیرد و در ادامه آن از علامت تعجب استفاده می‌شود و درنهایت آدرس مدنظر وارد می‌شود، برای مثال مقدار

=Bahar!A2

بیانگر آدرس سلول A2 در کاربرگ Bahar است درحالی‌که مقدار =A2 بیانگر مقدار سلول A2 در همان کاربرگ است که فرمول در آن ثبت‌شده است.

با فرض آنکه در کاربرگ ها با اسامی فصل‌ها، در سلول A2 هر کاربرگ جمع درآمد حاصله در آن فصل ثبت‌شده باشد و بخواهیم درآمد کل را حساب کنیم، کافی است از فرمول ذیل استفاده نمود.

=Bahar!A2+Tabestan!A2+Paeez!A2+Zemestan!A2

در حالت مشابه اگر بخواهیم جمع ستون A در تمامی کاربرگ ها را محاسبه نماییم می‌توان از فرمول SUM به‌صورت ذیل استفاده نمود.

=SUM(Bahar!A:A,Tabestan!A:A,Paeez!A:A,Zemestan!A:A)

حالت خاص

در حالتی که اسم کاربرگ به‌صورت فارسی ثبت‌شده باشد یا اسم کاربرگ شامل کاراکتر فاصله باشد، به‌منظور آدرس‌دهی به سلول‌های آن شیت، اسم کاربرگ داخل علامت کوتیشن قرار می‌گیرد برای مثال اگر اسم کاربرگ برابر با Fasle Bahar باشد و بخواهیم به سلول A2 در آن آدرس دهیم، باید از فرمول

=’Fasle Bahar’!A2

استفاده نمود.